zjadliwy

zjadliwy
zjadliwy {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia, zjadliwywi, zjadliwywszy {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'skłonny do sprawiania komuś przykrości, szydzenia z kogoś; będący wynikiem tego; złośliwy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zjadliwy dowcip. Zjadliwy recenzent. Zjadliwa krytyka. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o drobnoustrojach chorobotwórczych: wydzielający jady': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zjadliwy wirus. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'żartobliwie: nadający się, możliwy do zjedzenia': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zjadliwa kanapka. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • zjadliwy — zjadliwywi, zjadliwywszy 1. «skłonny do robienia innym przykrości; sprawiający przykrość; złośliwy, dokuczliwy, uszczypliwy, szyderczy» Zjadliwy krytyk, satyryk. Zjadliwy dowcip, przytyk, żart. Zjadliwa krytyka, satyra. Zjadliwa drwina, ironia.… …   Słownik języka polskiego

  • cięty — cięci imiesł. bierny czas. ciąć (p.) cięty w użyciu przym. 1. «umiejący się odciąć; dowcipny, zjadliwy, ostry» Cięty pisarz, satyryk. Cięty dowcip, artykuł. Cięty język. Cięte pióro. Cięta odpowiedź. 2. pot. «zagniewany, zły na kogoś, na coś» …   Słownik języka polskiego

  • dowcip — m IV, D. u, Ms. dowcippie; lm M. y 1. «powiedzenie zawierające treść komiczną, pobudzające do śmiechu; anegdota, żart, kawał» Niewinny, nieprzyzwoity, niewybredny, zjadliwy dowcip. Sadzić się, silić się na dowcipy. Powiedzieć dowcip. Sypać… …   Słownik języka polskiego

  • ezopowy — ezopowywi «będący w stylu bajek Ezopa; zwięzły i trafny, dowcipny, zjadliwy, cięty» Ezopowy język, styl. Morał ezopowy …   Słownik języka polskiego

  • gryzący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. gryźć (p.) gryzący w użyciu przym. «wywołujący ból, piekący, ostry» Gryzący dym. Gryzący smak, zapach. przen. a) «złośliwy, zjadliwy» Gryzący dowcip. Gryząca ironia, satyra. b) «sprawiający przykrość,… …   Słownik języka polskiego

  • odwet — m IV, D. u, Ms. odwetwecie, blm 1. «odwzajemnienie złem za zło, odpłacenie tym samym, oddanie wet za wet; zemsta» Odwet za upokorzenie, za doznane krzywdy, za klęskę. Chęć, żądza odwetu. ◊ Wziąć, brać na kimś odwet «pomścić się, mścić się na kimś …   Słownik języka polskiego

  • paszkwilancki — «mający charakter paszkwilu; charakterystyczny dla paszkwilanta; zjadliwy, szyderczy» Paszkwilancki utwór. Literatura paszkwilancka …   Słownik języka polskiego

  • sarkastyczny — sarkastycznyni «odznaczający się sarkazmem, pełen sarkazmu; zjadliwy, złośliwy, ironiczny, szyderczy» Sarkastyczny krytyk. Sarkastyczny ton, uśmiech. Sarkastyczne słowa. Sarkastyczne usposobienie …   Słownik języka polskiego

  • szyderczy — «właściwy szydercy, nacechowany szyderstwem, zawierający szyderstwo; drwiący, zjadliwy, kpiarski» Szydercze słowa, spojrzenia, uwagi. Szyderczy ton, uśmiech …   Słownik języka polskiego

  • uszczypliwy — uszczypliwywi, uszczypliwywszy «dokuczliwy, zjadliwy, złośliwy; świadczący o czyjejś złośliwości» Uszczypliwa uwaga. Być uszczypliwym. Uszczypliwe słowa, dowcipy …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”